Dierenambulances en wildopvangcentra vinden het goed dat er op de wet- en regelgeving wordt toegezien door handhavende instanties als de NVWA, RVO en de LID. Niemand wil immers meer dat bijvoorbeeld jonge in het wild levende dieren in achterkamertjes bij mensen thuis worden groot gebracht en tam gemaakt worden met alle gevolgen van dien. De huidige wet- en regelgeving zorgt echter wel vaak voor een enorme druk bij dierenhulporganisaties en daardoor zijn deze regels helaas in de praktijk niet altijd uitvoerbaar. Denk alleen al aan het feit dat wildopvangcentra en dierenambulances te maken hebben met enorme aantallen wilde dieren in nood die niet altijd direct voor elke diagnose of behandeling naar een dierenarts gebracht kunnen worden. In feite kunnen alle wildopvangcentra in Nederland hun deuren wel sluiten als ze alle regels moeten naleven conform de letter van de wet. Enerzijds omdat er niet genoeg dierenartsen zijn met kennis op dit gebied en anderzijds omdat dit torenhoge kosten met zich zou meebrengen die niet vergoed worden door de overheid. Natuurlijk zijn wildopvangcentra en dierenambulances bereid om verder te professionaliseren. Maar het toont ook aan dat wellicht de regels hier en daar moeten worden aangepast of dat er voor professionele dierenhulporganisaties een uitzondering kan worden geregeld, zoals de verlengde arm-constructie die bij dierenartsen kan worden toegepast. Daarom is het belangrijk dat er vanuit de Spreekbuis een goed contact is met zowel de toezichthouders als de beleidsmakers die over de (uitvoering) van de wet en regelgeving gaan.